Vanmiddag op visite bij
mijn cliënt Paul. Paul weet het altijd mooi te vertellen en ik blijf meestal
langer hangen dan gepland.
Hij stelde ook deze keer
niet teleur.
Want was hem een paar
jaar geleden overkomen?
Hij moest voorkomen bij
de rechtbank in Groningen. Hij zat gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting
(PI) in Ter Apel, een flink eindje weg dus. De zaak kwam pas rond 17.00 uur aan
de beurt en aangezien het om een ingewikkelde ruzie en vechtpartij ging tussen
meerdere dealers en gebruikers, waarin een mes, een stok en een fles
meespeelden, duurde de behandeling lang.
Paul zei, dat hij 4 uur
lang als een gek had lopen lullen om die poging tot doodslag van zijn naam te
krijgen.
Hij kreeg gelijk van de
rechters, hij werd in vrijheid gesteld en mocht meteen vertrekken.
Maar zo makkelijk ging
dat natuurlijk niet. Want alle spullen van Paul, zijn huissleutels inclusief,
lagen nog in Ter Apel achter slot en grendel. Paul werd daarom maar
teruggebracht naar de PI. Ik schat zo in dat ze daar rond 22.30 aangekomen
zijn, het is zeker een uur rijden vanaf Groningen.
Iedereen was naar huis en
de beveiligers die de nachtdienst hadden, dus geen Penitentiaire
Inrichtingswerkers slash bewaarders, hadden niet de juiste sleutels om in de
fouillering van Paul te komen.
Uit coulantie zetten ze hem daarom maar terug in zijn cel zodat hij zijn spullen daar in kon pakken en nog wat kon slapen voor hij de volgende ochtend om 8.00 zou vertrekken.
Uit coulantie zetten ze hem daarom maar terug in zijn cel zodat hij zijn spullen daar in kon pakken en nog wat kon slapen voor hij de volgende ochtend om 8.00 zou vertrekken.
Maar het werd 8 uur, de
deur ging open, en meteen weer dicht. Hij moest wachten.
De directie was inmiddels
geïnformeerd dat Paul niet in vrijheid was, maar illegaal in zijn cel zat. Hij
was immers geen gedetineerde meer, dus had hij niets te zoeken in een
gevangeniscel.
Paul werd beschuldigd van
inbraak in zijn eigen cel.
Hoewel dat best een
lastige is natuurlijk, want een inbreker breekt in principe een deur open, en
in dit geval zat Paul gewoon zonder celsleutel opgesloten achter een
onbeschadigde deur. De beveiliging had hem er niet in mogen laten.
Waarschijnlijk had men hem voor de deur van de PI moeten laten staan tot hij de
volgende ochtend bij zijn spullen kon.
Paul werd uiteindelijk om
11.00 vrij gelaten en kreeg zijn spullen mee. Omdat hij beschuldigd werd van
het plegen van een delict, kon hij voor de uren dat hij langer in de cel zat
dan gepland, geen schadevergoeding eisen.
De zaak is uiteindelijk
niet voor de rechter gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten