Gun mij mijn shot,
ik ben er aan verslaafd
Al ga ik eraan kapot
Als het door mijn aderen draaft
Ik vind het toch zo lekker
het geeft me toch zo’n kick
Maar net als met een stekker
dan krijg je soms een flik
Dan gaat je lichtje uit
soms gaat het ook weer aan
Maak je alleen een stuit
en anders is het met je gedaan
Na enige
jaren heroïne te hebben gerookt merkte ik dat ik steeds zieker werd als ik
niets rookte. Als ik scoorde en begon te roken verloor ik veel van het kostbare
spul. Ik kwam erachter dat ik niet alles meer naar binnen kon inhaleren als ik
ziek was. Ik was kortademig en liet alle rook vervliegen. Het was mei 1979 dat
ik mijn eerste shotje nam. Ik weet het eigenlijk nog goed. De kermis was
begonnen en het was lekker weer. Ik had net wat gescoord samen met een paar
gasten deze keer. Een van die gasten spoot wel eens vaker. Ik vertelde hem van
mijn probleem bij het roken. Hij herkende dat natuurlijk en zei dat hij daarom
is gaan spuiten. Hij zou het me wel voor kunnen doen. We gingen naar binnen bij
de studenten sociëteit Vindicat en schoten een wc op de begaande grond
binnen. Daar maakte hij de dope klaar op
de lepel en zoog het even later op in de spuit. Hij drukte de naald op de spuit
en liet mij zien hoe ik mij arm moest afbinden. Hij had twee spuiten
klaargemaakt een voor hem en de ander voor mij. Er was geen weg terug. Ik stak
voor het eerst dat jaar een spuit in mijn eigen arm. Ik zoog het bloed eruit,
maakte de riem los en spoot alles in mijn aderen. WAUW, ik wist niet wat me
overkwam. Ik voelde een warmte en dan de snelheid waarmee de flash binnenkwam.
Dat was wel even wat anders dan wat ik tot nu toe uit een gevoel van de dope
had gehaald. Dit was het helemaal. Ik kwam de wc uit en ging naar buiten.
Misschien kwam het ook door de omstandigheden, de zon scheen de kermis maakte
zijn lawaai en ik liep ineens op de toppen van mijn stonedheid. Ik voelde me
heerlijk.
Maar naar
leuke tijden komen natuurlijk ook minder leuke tijden. We werden op de korrel
genomen door de politie, die ondertussen lucht had gekregen van een groep
jongeren die de stad onveilig maakte. Diefstallen uit winkels pleegde, geweld
tegen anderen gebruikte en dat was nog maar het begin. Bijna drie jaar heb ik als
gebruiker mijn gang kunnen gaan zonder dat ik last van de politie heb gehad. Daarna
werd ik regelmatig opgepakt en zat dan
een paar dagen op het bureau aan de Rademarkt. Het afkicken viel niet mee in
die dagen. Je kreeg toen nog geen methadon op het bureau. Er was vaker nieuwe
dope in de stad te krijgen. Nadat de chinezen zich min of meer terug hadden
getrokken, kwam er ook heroïne uit Turkije en Iran. Het spul wat daar vandaar
kwam was sterker. Als ik na een paar dagen weer vrij kwam was natuurlijk het
eerste wat ik deed scoren. Ik moest wat
hebben, al was de grootste afkick naar vier dagen wel voorbij. Maar tussen je
oren natuurlijk niet, dan was je net zo ziek als je het binnen voelde.
Ondertussen was ik bedreven geraakt in het spuiten van mezelf. Het ritueel wat
volgde was, spuit regelen, citroen, beetje water en lepeltje regelen en dan een
plaats waar ik op mijn gemak even de spuit kon klaarmaken en mezelf injecteren.
De citroen prikt altijd even, als je in het begin de spuit inbrengt.
Ik zat deze
keer op de wc van V&D en vernam dat ik een lichte overdosis nam. Evert Prak
die toen bij me was, zijn naam kan ik noemen, hij is reeds overleden, zag het
gebeuren. Ik zei dat het wel mee viel maar hij maakte er een drama van en
waarschuwde iemand. Ik had weliswaar een overdosis genomen, maar verkeerde naar
mijn idee niet in levensgevaar. De symptomen waren niet dusdanig dat ik
volledig onderuit ging. Iets wat ik een
paar maanden later wel deed.
Toen was ik
gelukkig bij iemand thuis die mij op tijd op de wc heeft gevonden. Uiteindelijk
ben ik met een ambulance naar het AZG gebracht en met zoutwateroplossing weer
op de been geholpen. Het was mijn eerste overdosis ten gevolge van wisselende
samenstelling van de heroïne. Een bijkomend nadeel was dat mijn moeder er
achter kwam dat ik een overdosis had genomen. Mijn moeder luisterde in die tijd
altijd naar een politieradio en had mijn naam horen vallen. Ik had haar al
jaren voor de gek weten te houden over mijn gebruik, dat was nu voorbij.
Van Evert heb ik later nog eens spuitersgeelzucht opgelopen. Soms zeker in de begin jaren van mijn gebruik, gebruikte je nog wel eens de naald van en ander. We wisten weinig van geelzucht en zeker nog niets van hepatitis C en HIV in die tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten