Een kwaliteitscontrole voor heroïne is wat ondergetekende en
collega Ria Struijk, beiden werkzaam bij Het Straathoekwerk, vragen in dit
artikel dat op 18 oktober 1979 verscheen in het Nieuwsblad van het Noorden.
Dagelijks op straat zijn met verslaafden maakte een dergelijke hele praktische
wens heel gewoon, wel voor ons en de verslaafden, maar niet voor iedere andere
burger en zeker niet voor de reguliere verslavingszorg. Deze bestond
toentertijd uit de stichting Nieuw Hoog-Hullen
en het Consultatiebureau voor Alcohol en Drugs (CAD) Groningen. Ook de GGD vervulde een functie.
Ik zie nu dat we toch niet durfden te onthullen hoe we dat
nu precies deden, die kwaliteitscontrole. Ik zal dat, 34 jaar later, alsnog doen aan de hand van mijn
eigen ervaring.We hadden een paar pakjes heroïne gekocht en die bracht ik met de auto naar een aan ons bevriende apotheek. Dat was een spannend ritje, want een vergunning om heroïne in ons bezit te hebben of te vervoeren hadden we niet. Het was extra spannend omdat al in het begin van de rit vanuit het centrum een politie-auto achter me ging rijden en dat bleef volhouden tot vlak bij de apotheek, in een buitenwijk. Daar aangekomen overhandigde ik de ingekochte heroïne aan de apotheker. Deze bracht het weer naar een laboratorium van wat nu het UMCG is. Na enige tijd, ik weet niet meer hoe lang, kregen we de uitslag.
Meestal bevatte zo’n pakje 25 – 40% zuivere heroïne. Om
flinke winsten te kunnen maken wordt de zuivere heroïne door de verschillende
tussenhandelaren vermengd met goedkope stoffen. Dit percentage was niet
ongebruikelijk in Nederland in die tijd. Er werd toen in Nederland aanzienlijk
betere heroïne verkocht dan in New York, waar de pakjes meestal maar zo’n 5%
zuivere heroïne bevatten.
Het nut van de controle van de kwaliteit van de heroïne
bewees zich korte tijd later heel duidelijk. De handel in heroïne was
toentertijd veelal in handen van mensen van Nederlandse en Surinaamse komaf.
Begin jaren 80 wilden Turkse handelaren die markt overnemen. Daarvoor
gebruikten ze een eenvoudig economische principe: meer waar voor dezelfde
prijs. Elk pakje bevatte toen wel 80% zuivere heroïne. Gebruikers die door
bijvoorbeeld een korte detentie niet goed op de hoogte waren van deze
kwaliteitsverbetering namen nog hun oude hoeveelheid heroïne in (er werd nog
veel geïnjecteerd en dan kun je niet goed doseren als het effect anders blijkt te zijn) en kregen daardoor
een overdosis. Enkelen hebben dit zelfs met hun leven moeten bekopen.
Het Nederlandse drugbeleid volgt nog steeds de war on drugs van de VS en daardoor kan de markt alleen voorzien worden van illegale drugs en dat maakt kwaliteitscontrole nog steeds erg noodzakelijk. Gelukkig is er op dat vlak veel verbeterd, doordat er overal in het land testmogelijkheden zijn gekomen, waar consumenten hun gekochte drugs op kwaliteit kunnen laten testen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten